by sylcza | Lut 1, 2018 | Z ŻYCIA WZIĘTE, KOBIETA W BIZNESIE
TALENT I PASJA Od młodzieńczej pasji do makijażu przez zarządzanie w turystyce, latyno-amerykanistykę, sklep z odzieżą włoską, kelnerowanie, fotografowanie; przez Warszawę, Zakopane, Nowy Jork wróciła do Krakowa, by otworzyć działalność w 100% opartą o jej pasję i talenty. Angelika Olsza – bo tak nazywa się moja talentowa bohaterka – urzekła mnie sposobem, w jaki opowiadała o swoim biznesie. Spotkałyśmy się na jakimś evencie i Relator (Bliskość), którego obie mamy w top 5 od razu zrobił swoje. Najlepsze jest to, że nim się spotkałyśmy, Angelika wcale nie znała swoich talentów według Gallupa. A mimo to prowadzi biznes, który jest ich odzwierciedleniem: Relator, Responsibility, Individualization, Aktywator, Achiever. Jej sklep internetowy Unikalne Kosmetyki.pl prowadzi sprzedaż indywidualną i hurtową kosmetyków, których nie znajdziecie nigdzie w Polsce. Angelika intuicyjnie obrała strategię na 100% zgodną z jej talentem Indywidualizacji. Sprowadza do Polski kosmetyki, które są flagowymi produktami w innych krajach. A do tego sprowadza je na wyłączność, bo chce, żeby były naprawdę unikalne: z Izraela (z Morza Martwego) – kosmetyki mineralne, z Grecji kosmetyki z oślego mleka, z Nowej Zelandii z miodu Manuka, z Korei – to był jeszcze sekret, kiedy rozmawiałyśmy. Do tego Angelika zajmuje się makijażem: upiększa panny młode, modelki i artystów. Masz bujną przeszłość zawodową. Z twojej opowieści wynika, że od początku interesowałaś się makijażem i upiększaniem. Czemu nie poszłaś w tym kierunku? Są przecież takie specjalizacje. Nie musiałaś tracić tyle czasu. Od zawsze było ze mnie takie przykładne dziecko. A przykładne dzieci idą na studia. Więc poszłam. Wybrałam zarządzanie w turystyce, bo podróże też bardzo lubiłam. Kiedy decydowałam o swojej przyszłości, to był rok 1999/2000, a wtedy, żeby znaleźć sobie dobrą pracę,...
by sylcza | Sty 25, 2018 | PRZEWODNIK PO TALENTACH
Autor: Patrycja Dreher Odważny niczym lew, nieugięty i waleczny? Czy już wiesz jaki talent dzisiaj bierzemy pod lupę? Oczywiście… to DOWODZENIE – talent z domeny wpływu. DOWODZENIE to talent ludzi, którzy są konkretni i zdecydowani W wersji dojrzałej, kiedy się wali i nie idzie tak jak trzeba, oczy innych są skierowanie na nich – ludzi, którzy DOWODZENIE mają we krwi. Wkraczają niczym lew i poprzez swoją odwagę i zdecydowanie wprowadzają porządek. Inni czują się przy nich bezpiecznie. Potrafią trzymać ster w swoich rękach, przejmują kontrolę i podejmują szybkie decyzje. Z nimi żaden okręt nie utonie. Talent DOWODZENIE chętnie podejmuje ryzyko. Nie boi się wielkich wyzwań, a wręcz przeciwnie potrzebuje ich, aby móc powalczyć w imię ważnej sprawy. Pomaga, wykorzystując przy tym swój wielki potencjał. Dowodzenie to talent wielkich charyzmatycznych przywódców, którzy swoim działaniem motywują i inspirują ludzi do działania. Jak wykorzystać ten talent w prywatnych relacjach? Poza pracą, osoby z wysoko postawionym talentem DOWODZENIE, będą wspierać bliskie osoby w podejmowaniu decyzji. Ich determinacja i siła będzie przykładem dla innych w ich osobistych wyzwaniach. Poprzez swoje działanie i waleczność pokazują, że rzeczy niemożliwe są osiągalne. W niedojrzałej wersji osoby z talentem DOWODZENIE mogą być odbierane jako zarozumiałe i wszechwiedzące. Jak temu zaradzić? Warto zapytać innych o punkt widzenia i rozwiązania danej sytuacji, dobrze byłoby, aby Twoje ostateczne zdanie nie opierało się tylko na Twoich spostrzeżeniach. Twoje asertywne zachowania przekuj w otwarte i szczere rozmowy, co pozwoli zbudować dobre relacje z innymi. Czy osoby z tym talentem zawsze są władcze? Osoby z talentem DOWODZENIE mogą być postrzegane przez innych jako osoby rządzące i niesłuchające innych. Pamiętaj, jeśli masz ten talent wysoko, nie...
by sylcza | Gru 21, 2017 | Z ŻYCIA WZIĘTE
Magiczny czas Patrzę na rozświetloną choinkę. Jest rozłożysta, gęsta, świeci złotawym światłem. Nie grzeje, a w domu jest cieplej. Nie domaga się uwagi, a jest w jej centrum. Nie woła, a wszyscy się koło niej zbierają. Uwielbiam ten czas. Wczoraj obejrzeliśmy sobie Opowieść Wigilijną. I dzisiaj przeniosłam się w czasie razem z duchem świąt minionych. Pamiętasz swoje święta, kiedy miałaś 5-10-15 lat? Ja pamiętam. I to najlepiej te najodleglejsze w czasie. Pamiętam karpie w wannie. Budziły mój zachwyt, ciekawość i litość. Dolewałam im wody. Dotykałam śliską skórę. Patrzyłam na ich otwierające się pyszczki, na próżno wyczekując, że w końcu coś usłyszę. I bałam się trochę, że coś usłyszę, bo mogłoby to być „proszę Cię, wypuść mnie”, a przecież ja nie wiedziałabym co zrobić. Zajmowały tę wannę przez 2 dni i nie było się wtedy jak kąpać. Potem znikały gdzieś, a ja nie wiedziałam gdzie, dopóki nie miałam parę lat więcej. Niezapomniane chwile Pamiętam tę radość, kiedy wychodziliśmy na Wigilię. Bo szliśmy do babci kilka domów dalej. Radość wcale nie była na tę wspólną kolację. No to też, ale radość była głównie na myśl o powrocie do domu po kolacji. Bo wtedy w domu pod choinką czekały prezenty. To chyba wtedy nauczyłam się szybko jeść. Siostra raz prawie się udławiła ością z tego pośpiechu i zamiast pod choinką skończyłoby się na pogotowiu. No więc jadło się szybko, bo raz, że prezenty, a dwa, że zupa grzybowa, karp, grzyby smażone… to nie były moje ulubione dania. Wtedy. Do potraw wigilijnych trzeba dojrzeć. Jak do wielu rzeczy w życiu. Pamiętasz swoje prezenty? Ja pamiętam dwa. Lalkę, która „sama” chodziła i jej łóżko....
by sylcza | Gru 14, 2017 | Z ŻYCIA WZIĘTE, MOTYWACJA
Ach ten perfekcjonizm… Wczoraj wypuściłam sponsorowanego posta, który w pierwszej linijce miał tak: „Osiołkowi w żłobie dano, w jednym owiec, w drugim siano…” Widzisz co napisałam? Ja nie widziałam przez tydzień, że popełniłam błąd. A nawet dwa. Bo liczba mnoga od żłób to ŻŁOBY, a jeśli osioł faktycznie miałby do wyboru zjeść siano albo OWCĘ, to pewnie by się tak długo nie zastanawiał. Ten tekst plątał się po fejsbuku przez tydzień i dopiero dzisiaj jedna z czytelniczek zwróciła mi uwagę. Podziękowałam i zaśmiałam się, bo tak kuriozalny wydał mi się ten błąd. Oczywiście zaraz też weszłam w post i tekst poprawiłam. Myślisz, że nie cierpię na perfekcjonizm? Cierpię. Ale okazjonalnie i nie tak bardzo jak kiedyś. Bo perfekcjonizm to nie jest dążenie do zrobienia czegoś naprawdę dobrego. Perfekcjonizm to takie głosy z głowy: „Na spotkaniu boję się zabrać głos. Myślę, czy to, co powiem, będzie dość mądre. Głos więźnie mi w gardle, a serce wali tak mocno, że nie słyszę, co mówią inni. Po spotkaniu mam kaca, że nic nie powiedziałam, a oni nic mądrego nie wymyślili” „Boję się ruszyć, bo myślę, że jeszcze nie jestem dość mądra … dość dobra, dość inteligentna, dość przygotowana” „Muszę zrobić jeszcze jeden kurs i wtedy… (a kursów mam już zrobionych na ten temat pięć)” „Poprawię jeszcze to. Dodam jeszcze parę obrazów, żebym się nie wstydziła. Bo przecież to ludzie zobaczą” „Za mało wiem… To nie dość oryginalne… To nic wyjątkowego… i kogo to wzruszy” PERFEKCJONIZM łatwo rozpoznasz, uświadamiając sobie, co kryje się za twoim myśleniem: Czy jest to dbałość o dobrą jakość, czy o to, co sobie pomyślą o Tobie inni ludzie?...
by sylcza | Gru 7, 2017 | Z ŻYCIA WZIĘTE, MOTYWACJA
(Ten wpis dedykuję szczególnie i z wielką serdecznością wszystkim właścicielom talentów DELIBERATIVE i STRATEGICZNEGO MYŚLENIA. A AKTYWATOROM życzę radosnej refleksji 🙂 ) Stoję przed swoim wymarzonym domem A dokładnie, stoję w miejscu, gdzie ma stanąć mój wymarzony dom. Za Krakowem. Na wzgórzu otulonym łąkami i ciszą. W oddali widać wioskę. Jest jesień. Jest pięknie. Miesiącami szukałam tego miejsca. Spełnia wszystkie parametry, jakie sobie założyłam. Z dala od zgiełku miasta. Na osiedlu. W nowoczesnej zabudowie. W dobrej cenie. Same plusy. Mój przyszły dom. To nie będzie zwykły dom. To moje wymarzone miejsce na nowe życie. Życie w nowym mieście. Życie z córką. Życie w nowej pracy. Życie po rozwodzie. W rękach trzymam dokumenty od developera. Wystarczy podpisać. To było 10 lat temu… …a ja tego domu nie kupiłam. W tamtym momencie, kiedy stałam na tamtym wzgórzu, poczułam, że to jednak nie jest dobra decyzja. Poczułam ogromny smutek, że rezygnuję z marzenia i poczułam też ogromną ulgę z podjętej decyzji. Wtedy nie rozumiałam dlaczego. Wtedy czułam się sobą rozczarowana, że się wycofałam. Dlaczego Ci to opowiadam? Nie dlatego by odwieść Cię od marzeń. I nie dlatego, żebyś kolejne miesiące spędziła na dzieleniu włosa na czworo przed podjęciem decyzji. Opowiadam Ci to, żeby powiedzieć, że to całkiem normalne, że zastanawiasz się długo nad istotnymi sprawami. I dlatego, że chcę, żebyś wiedziała, że nawet jeśli wszystko przemyślisz to i tak nie unikniesz niespodzianek. Nawet ty sama możesz być dla siebie niespodzianką, bo w nowej sytuacji odkryjesz potencjał, o jaki się nie podejrzewałaś. I opowiadam Ci to dlatego, że chcę się podzielić z Tobą sposobem, który pozwala mi bezbłędnie ocenić sytuację, podjąć decyzję i...
